Figuur 7.6. Vier voorbeelden van paden in GIMP
Vier voorbeelden van paden in GIMP: een gesloten en rechthoekig, een open en rechthoekig; een open en gekromd en een met een afwisselend rechte en kromme segmenten.
Een pad is een eendimensinale kromme. Er zijn twee redenen om paden te gebruiken:
Een gesloten pad kan gebruikt worden om een selectie te maken.
Een open of gesloten pad kan op verschillende manieren in een afbeelding getekend worden.
Paden kunnen met het Pad gereedschap gemaakt en bewerkt worden. Net als lagen en kanalen zijn paden onderdelen van een afbeelding. Als een afbeelding in het eigen XCF-formaat opgeslagen wordt, worden de controle punten van de paden daar ook in opgeslagen. De lijst van paden in een afbeelding kan bekeken en bewerkt worden met het paden dialoogvenster. Als u een pad van de ene naar de andere afbeelding wilt verplaatsen kunt u kopieëren en plakken met behulp van het oppop menu van het voorgenoemde venster, of door een icoon uit dit dialoogvenster met de muis in het afbeeldingsvenster van de andere afbeelding te slepen.
Figuur 7.7. De weergave van een pad terwijl het bewerkt wordt.
Zwarte vierkanten zijn ankerpunten, de open cirkel is het geselecteerde ankerpunt en de twee open vierkantjes zijn de handvaten ervan. Verder ziet u dat het pad uit twee losse onderdelen bestaat
Paden worden in GIMP als "Bezier kromme's" behandeld. In de praktijk betekend dit dat hun vorm door Ankers en handvaten vastgelegd wordt. "Ankers" zijn de punten waar het pad doorheen gaat. "handvaten" bepalen de richting van het pad bij binnenkomst en uitgaan van het ankerpunt: Bij ieder ankerpunt horen twee handvaten.
Paden kunnen erg ingewikkeld zijn. Als u ze zelf handmatig met het padgereedschap maakt zullen ze zelden uit meer dan een stuk of tien punten bestaan. Als u ze maakt door een selectie of een tekst naar een pad om te zetten, kan dit echter een pad opleveren met honderden of zelfs duizenden anker- en handvaten.
Een pad kan uit meerdere componenten bestaan. Een "component"is een deel van een pad waarvan de ankerpunten allemaal onderling met pad-segmenten verbonden zijn. Omdat een pad uit meerdere, niet-verbonden componenten kan bestaan kunt u het omzetten naar een selectie die uit meerdere verschillende onderdelen bestaat.
Ieder onderdeel van een pad kan open of gesloten zijn: "Gesloten" betekent dat het laatste ankerpunt met het eerste verbonden is. Als u een selectie van een open pad maakt, wordt dit eerst automatisch gesloten door de eind- en beginpunten met een rechte lijn te verbinden.
Onderdelen van een pad zijn recht of gebogen. Een pad met alleen rechte onderdelen wordt "polygoon" genoemd. Een pad-onderdeel wordt als een rechte lijn aangemaakt omdat de handvaten dan op dezelfde plaats als het ankerpunt, op een afstand 0, ervandaan staan, hierdoor ontstaan rechte verbindingsstukken. Als u een handvaten bij het ankerpunt vandaan sleept kan er vervolgens een gekromd pad-segment ontstaan.
Een van de aangename aspecten van paden is dat ze weinig beslag op de systeembronnen leggen, zeker in vergelijking met plaatjes. Een pad wordt in het computer geheugen alleen vastgelegd door de anker- en handvaten en een kilobyte geheugen is dus al snel genoeg om een behoorlijk ingewikkeld pad in op te slaan, maar niet genoeg om een zelfs een RGB-plaatje van 20x20 beeldpunten in op te slaan. Daarom kunt u enige honderden paden in een afbeelding aanmaken zonder daarmee uw computer merkbaar zwaar te belasten. (Het overzicht over zoveel paden houden, levert uzelf echter wel een hoop inspanning op, maar dat is een ander probleem). Zelfs een pad met duizenden segmenten levert een minimale systeembelasting op vergeleken met die van een typische laag of kanaal.
In GIMP kunt u een pad in een slectie omzetten en vice versa. Meer uitleg daarover kunt u in het hoofdstuk over Selecties vinden.
Als u een selectie in een pad omzet, volgt het pad de lijn van de marcherende mieren. Zoals u misschien nog kunt herinneren, hoeft een selectie niet scherp begrenst te zijn, naast een positie is er ook nog een "selectiesterkte", een pad is echter een lijn die op een bepaalde selectiesterkte gelegd moet worden. Bij de omzetting van een selectie naar een pad kan er dus informatie verloren gaan. Als u vervolgens het pad weer naar een selectie omzet is deze selectie een alles-of-niets selectie; deze twee bewerkingen hebben dus een vergelijkbaar resultaat als het uitvoeren van het
uit het -menu.